Dat ene stemmetje. Dat ene stemmetje in mijn hoofd. Altijd al gehad, dat weet ik zeker.
Wat ik ook zeker weet is dat jij die ook hebt. In meer of mindere mate, maar je hebt hem.
Mijn stemmetje behoedt mij voor pijn en leeft in onzekerheid en angst. Het wil mij waarschuwen voor die pijn. Waarschijnlijk omdat het denkt dat ik teleurgesteld ga worden. Mijn stemmetje, ik zal het maar even geen naam geven, praat de hele dag tegen mij. "Moet je dat wel doen? Wat denk je wel niet dat de ander ervan vindt? Dat is echt dom van je. Dit kun je niet maken. Doe nou maar normaal"... Dat soort vragen en opmerkingen maakt het. Constant in afweging over de juiste beslissing, de juiste route en het juiste antwoord. Allemaal maar om hopelijk de ander tevreden te houden.
Inmiddels na een aantal jaren verder te zijn en veel gelezen/geleerd en gepraat te hebben weet ik dat dit aangeleerd gedrag is. Het steeds maar weer het juiste willen doen om een ander niet teleur te stellen. Inmiddels weet ik ook dat dit stemmetje van mezelf is en dat ik mezelf dus in heel veel situaties saboteer. Het is niet de ander, ik ben het zelf. Het is mijn stem, omdat IK bang ben voor afwijzing, teleurstelling, verdriet en/of pijn. En dat is nu net hetgeen waar ik niet meer bang voor wil zijn. Beslissingen maken waar ik zelf achter sta, ongeacht de mening van een ander. Ongeacht de KANS op afwijzing, teleurstelling, verdriet en/of pijn. Want inmiddels weet ik, dat als ik zelf echt ergens achter sta, de mening van de ander er niet toe doet. Dat de KANS op al die vervelende dingen die ik hierboven al beschreef, er niet toe doet. Ik wil leren om met die dingen om te gaan. Ik wil door verschillende emoties kunnen gaan, wetende dat de tijd alle wonden heelt. Vertrouwen hebben in de tijd!
Spijt hebben van dingen die je niet hebt gedaan vind ik veel erger dan spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan. Dit is altijd een uitdrukking geweest waar ik achter heb gestaan. Nu nog steeds. Ik wil leven. Ik wil leren. Ik wil fouten maken. Ik wil de kracht voelen om weer op te kunnen staan.
Ik wil, ik wil, ik wil... Uitspraken waar ik in de kern allergisch voor ben. Waarom eigenlijk? Wat is er mis met iets willen? Inmiddels heb ik de overtuiging dat je kunt bereiken wat je wilt. Als je het ook maar echt wilt! En niet te vergeten, bereid bent om KEI-hard te werken. Aan jezelf, aan je doelen, wat deze ook maar mogen zijn. Ik geef mezelf tijd voor mezelf.
Mijn eerste doel is tevreden zijn met mezelf. In alle rust en stilte tevreden zijn met mij. Zonder iemand nodig te hebben, helemaal alleen te kunnen zijn zonder het stemmetje een kans te geven om de overhand te krijgen. Deze stem is zeer zeker nuttig, begrijp me niet verkeerd. Het helpt zaken afwegen, het is goed om in sommige gevallen de voors en tegens te zien. Maar soms, vaker dan we denken is het goed om gewoon die sprong in het diepe te wagen, om niet te veel na te denken en gewoon te doen. Doen waar we ons goed bij voelen. Doen om te leven!
Ik ben een echte denker, ik zit veel in mijn hoofd. Het stemmetje heb ik geaccepteerd. Ik ben niet dat stemmetje.
Het stemmetje kan ik een positieve draai geven. Positieve gedachten helpen mij om dit te doen. In plaats van constant tegen mezelf zeggen, wat dom dat je dit zegt. Denk ik nu alleen maar wat goed dat je er wellicht op een andere manier naar kijkt dan de ander. Wellicht kan ik daarmee een ander wel op andere gedachten brengen? Hetzelfde als deze blog. Het stemmetje heeft mij jarenlang tegen gehouden en behoedt tegen negatieve uitlatingen van buitenaf. Tot ik het stemmetje positief heb leren praten, zodat ik nu alleen maar hoop dat ik een ander kan inspireren met mijn teksten.
Als ik positief tegen mezelf praat en wat liever voor mezelf ben, heeft dat een vele malen positiever resultaat. Dan stel ik mezelf letterlijk open voor het behalen van mijn doelen dan wanneer ik alleen maar negatief praat en letterlijk de deur dichthoud.
Het is oké,
Jouw stem telt,
Laat je horen,
Jij bent je eigen held!
Geloof in jezelf, je mag er zijn. Net zoals ik er mag zijn door dit te doen.
Wauw, wat een verhaal is het geworden.
Heb jij dit ook? Ben jij ook vaak tegengehouden door jouw eigen stem? Ben je hier inmiddels van losgekomen en heb jij deze ook kunnen ombuigen of heb je er nog "last" van?
Ik zit nog midden in mijn proces. En ik vertrouw hierop. Het is namelijk een heel mooi proces.
Tot snel...
Liefs, Lisa
Reactie plaatsen
Reacties