Uiteraard weer een ballon gescoord van iemand.

Wat een plezier tijdens het racen!

In slaap vallen in het grote bed... tegenwoordig hoort dit er ook bij.

Verschillende reacties

Ik merk dat veel mensen het moeilijk vinden. Er gebeurd natuurlijk ook zoveel wat voor een "buitenstaander" amper is bij te houden en we mogen de liefde die iedereen voelt voor Liv ook zeker niet onderschatten. Wat voelt dit fijn voor ons.

Maar even terug naar wat we merken...

We krijgen allerlei vaste en beperkende reacties. "Het is moeilijk", "wat naar", "wat moet het pittig zijn voor jullie", "ze is nog zo jong"... en ga zo maar door. Best cliché, maar ik weet nog heel goed van mezelf hoe ik reageerde als ik iemand anders sprak in een soortgelijke situatie. Alsof er niet ook nog leuke, vrolijke en wél fijne momenten zijn. Het is aanpassen. Het is als ouder onwijs zwaar om je kind te zien struggelen, absoluut. Maar het is alsof de bergen nóg hoger zijn als de kinderen weer wel lekker in hun vel zitten. Echt dubbel genieten op dat soort momenten. Het is dus echt lang niet alleen maar kommer en kwel.

De emotie die een ander voelt is waar ik het zelf misschien nog wel het moeilijkst mee heb. Ik wil af en toe zelf gedragen worden en niet (altijd) de ander.

Dit is een dierbaar moment. Wat genieten we hiervan!

Daar waar Liv het liefste is. Zoals ze zelf altijd zegt.

Goud

Belangrijke blog

Daarom voel ik dat deze blog misschien net zo belangrijk is als de blogs met updates over haar gezondheid. De reacties vullen namelijk heel veel in. En tja, wanneer doe je het goed. Eigenlijk is er niet veel wat je het beste kunt zeggen eerlijk gezegd. Gewoon laten weten dat je aan ons denkt is misschien wel genoeg. Vragen hoe het gaat is meer dan lief, maar elke dag is best veel. Het kost veel tijd om iedereen te beantwoorden, dus kies ik tegenwoordig mijn eigen momenten wanneer ik wel en niet reageer. Dat heeft dus niets met de persoon te maken, meer of mijn hoofd er ruimte voor heeft en of dat het praktisch toelaat.

Dat was weer even een zijweg... Er zijn namelijk heel veel gezellige en opgewekte momenten geweest. De samenwerking met school is fantastisch. Liv heeft zoveel mogelijk actieve momenten mee kunnen maken.

Alles op alles gezet om mee te kunnen met de lente wandeling.

Rustige momenten worden tussendoor op school gecreëerd.

Mooie momenten

Tussendoor zal ik vooral de momenten in foto's laten zien. En nee dit is niet om iets te verbloemen. Dit is echt om te laten zien dat dit proces ook mooie momenten kent. Deze koesteren we heel erg.

Extra de schaduw opzoeken tijdens de warme dagen.

Vouwblaadjes zijn onze nieuwe hobby.

Deze momenten zijn er veel te weinig, maar daardoor extra waardevol 

Tijdens het typen van deze blog *alweer weken later dan het daadwerkelijke moment van de blog* ziet ons leven er alweer heel anders uit. Ik probeerde tijdens de "rustige" perioden de blogs bij te werken zodat ik ook tegelijk bezig kon zijn met het verwerken en accepteren van ons leven op dit moment.

Nu merk ik alleen maar hoe erg de realiteit ons heeft ingehaald en dat er weinig rustige momenten meer zijn geweest en voorlopig ook niet zullen komen *dit wordt allemaal later duidelijk*. Daarom kost het schrijven van deze toch wel positieve blog mij wel wat meer moeite dan voorheen, maar als ik zelf weer even echt terug ga naar dat moment voel ik weer hoe fijn het was daar. Wandelen, gezellig knutselen en bijv. zwemmen. Het lijkt alweer zo lang geleden en ik kan alleen maar hopen en vertrouwen hebben in het feit dat we deze momenten weer gaan ervaren samen.

Tijdens het juffenfeest.

Helemaal in haar element.

Toch wel spannend...

Intensief

Voor buitenstaanders lijkt het ook dat wanneer we thuis zijn en of Liv even op school is dat het leven weer doorgaat voor ons. Dat is natuurlijk ook zo, maar vaak wordt onderschat hoeveel tijd van ons wordt opgeslokt door andere dingen rondom de chemo. De chemo is bij wijze van nog het minst (praktische) tijdrovende onderdeel van het hele traject. Volgens mij had ik dit eerder ook al geprobeerd uit te leggen. Gesprekken met de huisarts, diëtist, maatschappelijk werk, school, eigen werk.. het is mentaal steeds schakelen en aanpassen hoe Liv en Rev zich voelen. 

Samen slapen wanneer het maar kan.

Hier mogen we weer naar de volgende chemo.

De eerste dagbehandeling voor ons. Met een extra zakje chips.

Dit doen we uiteraard met liefde. Héél veel liefde. En mooi is om te zien en te voelen dat deze periode ons hechter maakt in plaats van andersom.

Met ons viertjes.