Het is zover. Langzaamaan kan ik meer dingen gaan delen over mijn plannen. Stap voor stap ben ik er meer klaar voor merk ik om het kenbaar te maken. De angst was er nog om het te delen. Want waarom zou ik dit doen? Waarom niet blijven bij "normaal"? Ik zal in deze blog wat meer antwoord geven op de vragen die ik mijzelf dus vooral stel(de).
Waarom doe ik dit?
Als klein meisje al had ik een droom om iets te doen met mijn creativiteit. Hier heb ik echter niets mee gedaan (want wat kun je er toch allemaal mee doen?) en zoals je al in mijn allereerste blog Love my 30's hebt kunnen lezen heb ik mijn hobby's laten vervagen. Door omstandigheden en ook zeker gewoonweg door mijzelf. Later toen ik een opleiding moest kiezen dacht ik de horeca in te willen. Ik? Yep... nooit een bijbaan gehad in de horeca, eerder vroeg naar bed dan laat en ergens vanbinnen een hele erge huismus (waar ik dus heerlijk gehoor aan geef de laatste jaren). Niets mis mee, maar de combi ik en horeca is een hele aparte. Iets van te vroeg hele specifieke keuzes moeten maken. Hier kan ik trouwens nog een heel andere blog over maken, maar laat ik maar even bij de kern blijven. Vroegtijdig dus weer gestopt met deze opleiding en even een jaar gaan werken. Een tussenjaar is zeker dus een goede optie. Het beste wat ik had kunnen doen op die leeftijd. Gedachten op een rijtje en echt goed nadenken wat ik wilde. Zo specifiek als mijn eerste keuze was, zou mijn tweede niet meer worden... dat wist ik in ieder geval wel. Dus ging ik de detailhandel in tijdens mijn tussenjaar en wilde ik de opleiding marketing & ondernemen doen. Zo breed mogelijk dus, zoveel mogelijk opties openhouden. Nog steeds niet volledig mijn creativiteit kwijt kunnen, maar in ieder geval kon ik andere kwaliteiten ontwikkelen. Organiseren en plannen werden mijn kernkwaliteiten en dit bleek ik overal toe te kunnen passen. Inmiddels ben ik verschillende sectoren verder en merk ik in alle banen die ik heb gehad, dat ik geen persoon ben om de diepte in te duiken. Ik wil zo breed mogelijk georiënteerd blijven. Ik raak namelijk snel verveeld.
Waar zou ik spijt van krijgen?
Ik ben een gevoelsmens. Bij elke keuze die ik gemaakt heb zei iets in mij of het de juiste was voor mij of juist niet. Of een ander het zou begrijpen kon mij niet zoveel uitmaken eerlijk gezegd. Je leeft je eigen leven. Leven en laten leven is mijn motto. Inmiddels mijn hobby's weer opgepakt, mijn zelfontwikkeling serieus genomen en dingen waar ik tegenaan bleef lopen aangepakt. Dit proces lees je onder andere terug in mijn blogs Leerzaam, interessant en waardevol proces en Waar gaat het heen? Ik merkte dat dit proces echt in stappen vooruit ging. Mijn plan werd het afgelopen jaar steeds concreter, zonder echt een daadwerkelijk doel voor ogen te hebben gehad.
En toen stond ik in de keuken, te dromen... Ik dacht aan later... aan mijzelf op mijn sterfbed. Ik visualiseerde dat ik mijzelf de vraag zou stellen waar ik spijt van had. En dan vooral spijt van wat ik NIET gedaan had. Ik leef namelijk altijd al dat ik het erger zou vinden om spijt te hebben van dingen die ik wel had willen doen, maar niet heb gedaan in plaats van andersom. Oké, terug naar dat bed. Ineens kwam het binnen. Als ik dit niet zou doorzetten zou ik daar ontzettend veel spijt van hebben. Dit is iets van mijzelf. Ik kan hier ALLES van mijzelf in stoppen. Ik kan hiermee groeien alleen voor MIJZELF. En wat is het ergste dat er mis kan gaan? Juist het antwoord op die vraag wilde ik relativeren voor ik de laatste stap durfde te zetten.
Maar hoe dan?
Vanuit mijn opleiding leerde ik termen als "gat in de markt" en "out-of-the-box-denken". Commercieel moest het zijn, er moest vraag naar zijn en dit moest ook nog via een gedegen marktonderzoek onderzocht en vastgelegd worden in een conclusie en dat was dan de richting dat het bedrijf in moest gaan. Inmiddels kan ik zeggen dat ik dit niet (meer) ben. Ik heb zoveel ontwikkeling doorgemaakt, ik wil vanuit gevoel leven en werken. Nog meer dan ik al deed. Werk moest altijd wel groei bevatten, maar vooral moest het geld opleveren (en dan ook nog niet eens veel, maar het was een norm om van te leven). Dat is voor mij allang niet meer in mijn huidige functie. En in mijn plannen moest dit volledig weg zijn. Hier zit alleen MIJN passie in en dit komt echt vanuit mijzelf. Natuurlijk weet ik de look en feel. Maar vooral weet ik wat mijn missie hiermee gaat zijn.
Wat is mijn missie dan?
Mijn missie is het woorden en vorm geven aan gevoel en emoties. In mijn ideale wereld geven we elkaar complimenten, een hart onder de riem, een speciaal berichtje gewoon omdat we aan iemand denken. Dit hoeft geen speciale gelegenheid te zijn. Deze gelegenheid bepaal jij zelf. Ook de woorden en vorm kies jij zelf uit bij een bepaald gevoel en emotie. Jij kiest zelf of een specifieke boodschap past bij een verjaardag/geboorte/ziekte/overlijden of juist voor elke dag. Ik hoop dat met wat ik de wereld in ga brengen, jij voor jezelf voor elke dag een herinnering neer kunt zetten of juist voor een ander kunt brengen. Dat is mijn missie en mijn doel. De wereld een klein beetje meer kleur en positiviteit meegeven door middel van (mijn) woorden en afbeeldingen. Dat hoop ik te bereiken. Doe jij mee?
"Ik hoef niet de beste te worden, ik ga een succesverhaal voor mijzelf creëren."
Volgende stap
Momenteel ben ik in het stadium van vormgeving, ontwerp en uitschrijven van plannen en ideeën. Ik beloof je dat mijn eerste ideeën snel gedeeld zullen worden in concrete uitwerkingen. Hopelijk word jij hier net zo enthousiast van als ik! Ben je inmiddels al een beetje nieuwsgierig geworden? ;)
Ik ga weer snel verder!
Tot snel...
Liefs, Lisa
Reactie plaatsen
Reacties
Ik lees nu deze blog pas. Je plannen staan nu on hold. Maar ik vind het een "gat in de markt" idee waar jij alles samenvoegt wat je belangrijk en leuk vindt. Nu even on hold maar straks volle kracht de markt in/op.